بهینه سازی سیکل تبرید اجکتوری جهت بالا بردن راندمان سرمایشی

سیکل تبرید اجکتوری به دلیل ایجاد سرمایش مورد نیاز ساختمان ها با استفاده از منابع انرژی با کیفیت پایین امروزه مورد توجه محققین زیادی قرار گرفته است . با وجود اینکه این سیکل در مقایسه با سیکل تبرید تراکمی از راندمان کمتری برخوردار است ولی مصرف کم برق آن و همچنین نبود قطعات متحرک در این سیستم ها می تواند دلیل قانع کننده ای برای جایگزینی این سیکل ها به جای سیکل های تبرید تراکمی معمولی باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی عوامل موثر بر عملکرد سیکل تبرید اجکتوری می باشد. درکل کارایی سیکل تبرید اجکتوری به سه عامل مهم بستگی دارد که این سه عامل به ترتیب شامل دما وفشار مبرد در نقاط مختلف اجکتور (بویلر، کندانسور و اواپراتور) ، هندسه اجکتور و نوع مبرد استفاده شده جهت سرمایش می باشد. در این تحقیق به دو روش کارایی اجکتور مورد بررسی قرار گرفته است که در روش اول که در این تحقیق به روش هندسه ثابت از آن یاد می شود، هندسه اجکتور ثابت در نظر گرفته شده است و تغییرات راندمان با تغییر فشار و دمای مبرد در نقاط مختلف سیکل بدست می آید. محققینی که در عرصه اجکتور فعالیت داشته اند به بررسی کارایی اجکتور ومقایسه عملکرد آنها با استفاده از مبردهای مختلف استفاده شده در سیکل با هندسه ثابت پرداخته اند. ولی آنچه که مشخص است، این مطلب می باشد که یک سیکل تبرید اجکتوری که جهت ایجاد سرمایش برای اهداف تهویه مطبوع طراحی می شود، همیشه با یک دمای ثابت کندانسور و اواپراتور روبرو می باشد و عواملی که به طراح اختیار عمل می دهد شامل دمای بویلر ، نوع مبرد و هندسه اجکتور می باشد، که در روش دوم که به روش طراحی از آن یاد می شود به این بخش پرداخته شده است. در این قسمت دمای کندانسور و اواپراتور ثابت در نظر گرفته شده و مقدار دمای بویلری وهندسه ای که می تواند مقدار نسبت مکش ثابتی را که از اجکتور مطالبه شده برای طراح فراهم کند، بدست می آید.